ΗΡΘΕΣ ΕΣΥ
Ήρθες απόψε κεκλεισμένων των θυρών,
λάθρα διελθών την πρώτην και Δευτέραν φυλακήν.
Και ήσουν ο ήλιος του μεσονυκτίου.
Ο αοράτους ακτίνας εκπέμπων θείου φωτός.
Δεν σε είδε κανείς.
Μόνο ακούσαμε τα βαριά σου βήματα
και το μικρό θυρόφυλλο να τρίζει.
Όμως νοιώσαμε όλοι την Παρουσία σου.
Ο αγέρας ακόμη μύριζε αλόη.
Κι όταν ξυπνήσαμε το πρωί
βρήκαμε στο λιθόστρωτο της αυλής
φανερά σημάδια από αίμα.
Αίμα σε σχήμα πέλματος ποδιών.
Και δεν είπαμε σε κανένα τίποτε.
Φοβόμαστε μην το μάθουν οι φύλακες.
Όμως πιστεύαμε πως εκείνοι ούτε τότε άκουσαν,
ούτε και μπορούσαν να δουν τίποτε τη μέρα.
Κι όταν βγήκαμε έξω στον κόσμο και το είπαμε,
δεν μας πίστεψε κανείς.
- Ήταν όνειρο, μας είπαν φίλοι και γνωστοί.
Εμείς όμως ξέρουμε πως ήρθες.
Ήρθες και με τη ματωμένη σου παλάμη
ευλόγησες τα όνειρά μας!
6 Γενάρη 2005
Σεραφείμ Χρήστου Χατζόπουλος
